عکاسی صنعتی، فشردن یک کلید ساده

از نظر علمی ، ما بدون نور هیچ چیز را نمی بینیم و هر چه که می بینیم بازتاب نور از اجسام است. دوربین عکاسی نیز همانند چشم انسان ( البته بدون کیفیت فوق العاده چشم ) ثبت تصاویر را با کمک بازتاب نور از اجسام انجام می دهد، پس مهم ترین عامل دیدن، نور است.
از طرفی آنچه که تصویر زنده و یا عکس را برای چشم بیننده جذاب می کند و مخاطب را به دیدن آن صحنه ترغیب می نماید، نوع قرار گیری اجسام و زاویه نوری است که در آن حالت به آنها تابیده می شود. زاویه ی نور به قدری حائز اهمیت است که حتی در بعضی مواقع می توان جنس اشیاء مورد نظر را با تاباندن نور از یک زاویه خاص، به مخاطب القا کرد.
پس می توان نتیجه گرفت که نه تنها خود نور بلکه زاویه تابیده شدن و همچنین شدت تابش نور نیز در جذابیت یک تصویر زنده و یا عکس مؤثر اند.
حال خوب است پروسه عکاسی از یک محصول را مد نظر قرار دهیم. برای عکاسی از یک محصول ابتدا باید آن را به صورت ساکن و ایستا در زاویه ای مشخص در یک نقطه قرار دهیم که به نظر کار ساده ای می آید ولی با توجه به ابعاد جسم مورد نظر، گاهی آن طور که به نظر می آید اتفاق نمی افتد. پس نحوه ی قرارگیری جسم در ابتدای کار، خود می تواند چالش برانگیز باشد.
مرحله دوم، نحوه ی قرارگیری دوربین و محل آن است که خود این پارامتر به نوع لنز، فضایی که در آن عکاسی صورت می گیرد، Background جسم مورد عکاسی، فاصله ی دوربین با جسم و… بستگی دارد.
به غیر از مباحث فنی مرتبط با نحوه ی قرارگرفتن دوربین و محل استقرار آن، کادر بندی تصویر مورد نظر نیازمند یک ذوق و دید هنرمندانه است؛ ذوقی که یک عکاس را از یک فرد عادی متمایز ساخته و باعث می شود که عکس برای مخاطب چشم نواز و دلنشین باشد.
مرحله سوم نیز همانند مراحل فوق یک مرحله تخصصی است : مرحله نور پردازی!
رعایت مسایل تکنیکی و فنی ، رعایت نکات آکادمیک و همچنین استفاده از تجربیات مختلف، مواردی هستند که نقش بسیار مهم و مؤثری را در گرفته شدن یک عکس خوب ، ایفا می کنند.
بسته به نوع ایده ای که عکاس برای گرفتن عکس از جسم مورد نظر دارد و حال و هوایی که قرار است عکس داشته باشد و حتی پیامی که قرار است منتقل کند، نوع نورپردازی متفاوت است. تمامی پارامترهای ذکر شده می تواند در شدت و زاویه ی نور و ایجاد سایه ها و نیم سایه ها و… تغییر ایجاد کند.
به عنوان مثال، طبیعی است که نورپردازی یک عکس که قرار است انرژی و حرکت صبح را به بیننده القا کند، با عکسی که مخاطب را به آرامش عصرگاهی دعوت می کند کاملاً متفاوت است.
مرحله چهارم، تکنیک های استفاده از دوربین است. رعایت اصول فنی و آکادمیک در انتخاب و تغییر آپشن های دوربین که هر کدام مؤلفه های خاصی را در عکس تغییر می دهند، نیازمند دقت و مهارت بالایی است ؛ همچنین این تغییرات بسته به نوع ایده و نوع نورپردازی کاملاً متفاوت است.
مرحله ی پنجم ، مرحله ادیت و روتوش است که در بعضی مواقع با توجه به شرایط، ضرورت پیدا می کند.
حال با تمام این اوصاف، آیا عکاسی فقط فشردن یک دکمه ساده است؟!!!